Er was eens een peesplaat genaamd Pierre, die woonde in de voet van een hardwerkende vrouw genaamd Sophie. Pierre was trots op zijn werk: hij ondersteunde Sophie elke dag terwijl ze liep, rende, sprong en stond. Maar op een dag voelde Pierre zich anders. Hij was moe, strak en... pijnlijk.
"Auw! Dit voelt niet goed," kreunde Pierre. "Ik denk... ik denk dat ik ontstoken ben!"
Hij probeerde tegen Sophie te praten, maar helaas begrepen mensen geen peesplaat-taal. Dus deed hij het enige wat hij kon: hij stuurde signalen van pijn naar haar hiel. Eerst zachtjes, als een waarschuwing, maar toen Sophie bleef rennen zonder te luisteren, moest hij harder schreeuwen.
"O nee!" riep Pierre. "Als ze zo doorgaat, word ik alleen maar erger!"
Eindelijk, op een ochtend, toen Sophie opstond en een scherpe pijn in haar hiel voelde, stopte ze. "Wat is dit nu weer?" vroeg ze zich af. Ze googelde haar symptomen en las over... fasciitis plantaris.
Pierre zuchtte opgelucht. "Eindelijk! Ze heeft het door!"
Vanaf die dag gaf Sophie Pierre vaker rust, rekte ze haar spieren en maakte ze de peesplaat soepeler door een balletje onder haar voet te rollen. Ook bestelde ze FootActive inlegzolen die haar doorgezakte voetbogen (de oorzaak van het kwaad) ondersteunden en al snel begon Pierre zich beter te voelen.
"Bedankt, Sophie," fluisterde hij, al wist hij dat ze het niet kon horen. Maar Sophie voelde het wel—want haar pijn verdween, en ze kon weer zonder zorgen lopen.
En zo leefden Pierre en Sophie nog lang en gelukkig... met voldoende rust en goede INLEGZOLEN!
